Μεγάλωσα στη λίμνη Hamilton στο Hot Springs του Αρκάνσας. Η οικογένειά μου είχε πάντα σκάφος και μας άρεσε το θαλάσσιο σκι, το τζετ σκι, το ψάρεμα, η βαρκάδα και το wakeboarding. Όλη η οικογένεια θα χρησιμοποιούσε το σκάφος. θείες, θείοι, ξαδέρφια, αδέρφια και γονείς. Επομένως, ο καθένας θα έδενε διαφορετικά, χρησιμοποιώντας διάφορες τεχνικές. Κάποιος θα χρησιμοποιούσε έναν κόμπο και ο επόμενος έναν άλλο.  Ή, κάποιος θα προσπαθούσε να χειριστεί τη γραμμή, ώστε το σκάφος ή η αποβάθρα να μην καταστραφούν. Ή, το μήκος της γραμμής μπορεί να μην ήταν το σωστό μήκος, και ούτω καθεξής και ούτω καθεξής. Συχνά, ένα άτομο χτυπούσε τα πόδια και τα δάχτυλα των ποδιών του/της στο σχαράκι. Και σε σύνθετα προβλήματα, μπορεί να πάμε σε ένα εστιατόριο και να μην μπορούμε να βρούμε καμία γραμμή για να δέσουμε το σκάφος. Η όλη εμπειρία ήταν αγχωτική γιατί ο οδηγός προσπαθούσε να ελλιμενιστεί χωρίς να καταστρέψει το σκάφος ή την αποβάθρα, ενώ οι επιβάτες έψαχναν μανιωδώς τις γραμμές. Έτσι, κατέληξα σε μια ανασυρόμενη γραμμή σκαφών/αποβάθρας για να λύσω όλα τα προβλήματα πρόσδεσης.